1995 "Polar Rapid": patrzenie na oglądających

Twarze ludzi oglądających film często mówią więcej o tym, jak odbierane są obrazy na ekranie, niż jakiekolwiek recenzje czy opisy. Reakcje publiczności znajdującej się na widowni oddzielonej od codzienności i świata rzeczywistego, to nieodzowna i istotna część filmów o kinie, by wymienić tylko słynne "Cinema Paradiso" z 1988 roku G. Tornatore czy zbiór etiud filmowych pt. "Każdy ma swoje kino" (Chacun son Cinéma znany również jako Kocham Kino) z 2007 roku.

Chyba najdalej w ukazaniu tego zjawiska posunął się irański reżyser Abbas Kiarostami w swoim filmowym eksperymencie pt. "Shirin" z 20008 roku (Obraz ten był w Polsce wyświetlany na festiwalu Nowe Horyzonty w 2009 roku). Krótki opis: przez cały czas na ekranie widzimy zbliżenia twarzy kobiet oglądających w kinie adaptację XII-wiecznego perskiego poematu "Khosraw i Shirin" (w przedsięwzięciu wzięło udział ponad sto irańskich kobiet zaproszonych przez reżysera oraz Juliette Binoche). Całą emocjonalną stronę tej opowieści oddaje jedynie mimika ich twarzy i reakcje na wyświetlaną historię.

Teledysk do utworu "Polar Rapid" nowo-zelandzkiej grupy 1995 bazuje na opisanym wyżej zjawisku. Jego reżyser, Michael Humphrey od dawna myślał o stworzeniu takiego klipu, który by pokazywał reakcje zwykłych ludzi na wyświetlane im obrazy. A więc chodzi tu o oglądanie ludzi, którzy oglądają coś innego, czego się nie spodziewają. Wybranym osobom (byli to znajomi zespołu a nie wynajęci aktorzy, dzięki czemu koszta produkcji znacząco spadły) puszczano serię krótkich filmików, zawierających różne sceny: od wygłupiających się szczeniaczków po neutralne obrazy, aż do tych szokujących i niesmacznych, zawartych w wyświetlanym na końcu, kurtuazyjnie nazywanym "special video". Był to jeden z częściej przesyłanych filmów w ostatnich latach za pomocą niezastąpionego internetu. Furorę robią nagrania uwieczniające reakcje osób na ten oraz inne (w podobnej konwencji tworzone) filmiki. Skala zjawiska była na tyle duża i powszechna, że doczekała się nawet artykułów w poważnej prasie czy serwisach informacyjnych. Tak więc dzięki teledyskowi do Polar Rapid znów oglądamy ludzi oglądających to wideo. Nie wiem, czy to się w końcu znudzi...
Poszczególne ujęcia zostały pocięte, zmiksowane i na powrót zmontowane. Reakcje widzimy w zwolnionym tempie, aby oglądanie mimiki poszczególnych osób było jeszcze dokładniejsze i przyjemniejsze dla każdego podglądacza. Efekt wyszedł ciekawy (choć szczególnych zachwytów nie wzbudza), jednak bez wyjaśnienia "o co chodzi" można by interpretować wideo jako ukazanie reakcji na tekst piosenki lub (ewentualnie) występ zespołu. Podsumowując: muzycznie bardziej mi się podoba.

Reżyseria: Michael Humphrey (Mr Falco)
Edycja: Alexandra de Gonzalez
Stylizacja: Lucy Hunt
Rok: 2010

A gdyby ktoś był bardzo ciekaw, który to filmik uczestnicy tego eksperymentu oglądali, to podpowiem, że stał się on m. in. podstawą takiego oto zwrotu: You're walking strangely today, did you try copying jarsquatter last night?
A tak nieco poza tematem, jeden z moich ulubionych zwrotów (a'la przepis na dietę-cud), wykorzystujących wątpliwą popularność innego obrzydlistwa:
I've lost 20 pounds after watching 2girls1cup regularly for a month :)